حکمت 456
[صفحه 1211] بنياميه را زمان فرصت و ميدان مهلتي است که (رخش دولت را) در آن ميتازاند، اگر چه در بينشان اختلاف افتد (و حال اينکه اختلافي در بينشان پديد نيامد و کسانيکه عليه آنها اقدام کردند بقول ابن ابيالحديد اغلب از غير خودشان بودند، مانند جنگ معاويه در صفين و يزيد با اهل مدينه و اين زبير در مکه، و عبدالملک مروان با ابن اشعث، و يزيد ابن عبدالملک با بنيالمهلب، لکن وليد بن يزيد بن عبدالملک که خليفه شد بنياميه تا آنجا که بايد تاخته بودند، لذا بدست ابومسلم خراساني که ناچيزترين کسان زمانش بود بدستياري بنيالعباس از پاي در افتادند و منقرض شدند چنانکه حضرت فرمايد) آنگاه کفتارها فريبشان دهند و بر آنان چيره گردند. سيدرضي (ره) فرمايد مرود از ارواد بر وزن مفعل و اين از رساترين و شگفتانگيزترين سخنان است، و مثل اينکه حضرت زمان مهلتي را که در آنند بميداني تشبيه فرمودهاند که تا پايان آن ميتازاند، و همينکه بپايان رسيدند نظام کارشان از هم بگسلد، و منقرض گردند، و اين خبر صريحي از غيب است که حضرت بدان اشاره فرمودهاند.
صفحه 1211.