حکمت 423
[صفحه 1200] روزي دو تا است: يکي تو را جويا، ديگري را تو جويا، آنکه جوياي دنيا (و روزي زيادتري) است مرگش بجويد و از جهانش بيرون کشد، آنکه جوياي آخرت است (و چندان بند روزي دنيا نيست) جهانش بجويد، تا او روزي خويش را بتمام از جهان بستاند (جان سخن اينکه آنکه دنبال آخرت است روزي دنبال او است، و آنکه دنبال دنيا است همواره دنبال روزي دوان و روزي از دي در فرار است).
صفحه 1200.