خطبه 071-درود بر پيامبر
[صفحه 160] در اين خطبه حضرت عليهالسلام طرز درود و صلوات فرستادن بر پيغمبر اکرم را بمردم دستور ميدهد بارخدايا، اي گستراننده زمينها، و اي نگهدارنده آسمانها، و اي آفريننده دلها، طبق فطرت آنها (دلها را پاکيزه و خالي از ديانات و عقايد آفريده و آنها را براي پذيرفتن دين حق آماده گرداندي) پس دلهاي اشقيا بدبختي و دلهاي اتقيا سعادت و نيکبختي را براي خود برگزيدند، قرار بده شريفترين درودها را، و بلندترين برکتهايت را بر محمد بنده و رسول خودت محمدي که (وحي و رسالت) پيغمبران پيشين بدو ختم، و راه بسته شده (دين و عبادت تو) از او باز، حق و شريعت (بحجت و دليل) از او آشکار گرديد، اوست که کين و جوشش لشکرهاي باطل را برطرف کرد، و صولت گمراهان را در هم شکست (خدايا) همچنانکه او متحمل بار سنگين رسالت شده، و بقوت آنرا بدوش کشيد، و بفرمان تو قيام کرد، و در راه خوشنودي خاطر تو ثبات ورزيد، بدون آنکه از پيش افتادن (عقب) بماند و در عزم و ارادهاش (در تبليغ ديانت) سستي ورزد (تو خودت صلوات و رحمت و دروديکه جزاي اين کارهاي او باشد، به روان او نثار کن خدايا، محمد است که وحي تو را ضبط کرد، به پيمان تو وفادار ماند (اوامر و نواهي تو رسانيد) و تا هر جا که ممکن بود گذر کرده، و فرمان تو را جاري ساخت تا اينکه شعله فروزنده (علم و دانش را در کانون دلها) برافروخت راه (شرع) را براي شخص خطاکار روشن ساخت، پس از آنکه دلهاي مردم در (گردابهاي) فتنهها و گناهان غوطه خورده بواسطه او هدايت شدند پرچمهاي ديانت و احکام درخشان را برپا کرد (پروردگارا) پس امانت تو را اوست مردي امين (و گوهرهاي اسرار مکنون) و علم مخزون تو را اوست شخصي خازن، در روز قيامت گواه تو، و برانگيخته براستي از جانب تو، و فرستاده بسوي مخلوق تو او است. خدايا در سايه لطف و مرحمت خود براي او جائي وسيع بگشا، و از فضل و کرمت پاداشهاي نيکوئي به او بده، الها، بناي عالمي او را بر بناي بناکنندگان پيش برتري ده (دين و قوانين نوراني او را بر ساير انبياء گذشته غلبه ده) جايگاه او را نزد خود گرامي دار، نورش را تمام گردان (دين او را بوسيله فرزندش مهدي موعود به اکناف گيتي برسان) و بپاداش اينکه او را برسالت برانگيختي (و اين بار کمرشکن را بدوش او نهادي) گواهيش را پذيرفته، گفتارش را پسنديده قرار ده، زيرا که محمد مردي بود درست گفتار و جداکننده (حق از باطل) بار خدايا، بين ما و او را پيوند ده، در جائيکه زندگانيش خوش، ن عمتش هميشه و برقرار، آرزوها در آن برآورده، هوسها در آن برآمده، جاي وسيع آسايش، و مرکز راحت و اطمينان، با تحفها و ارمغانها (ي نيکو که در آنجا مقرر فرموده، که آن بهشت و تمام اين وسائل در آن موجود است که فيها ما تشتهيه آلا نفس و تلذ الاعين و جزاء بما کانوا يعملون).
صفحه 160.