حکمت 365
[صفحه 1177] (ناگفته نماند که از قضاياي اتفاقيه است که ابن جرير طبري دو نفراند هر دو بهمين نام، و همين کنيت و هر دو عالم و صاحب مولفات کثيره: يکي شيعي، و ديگري سني محمد بن جرير طبري شيعي شيخ عالم ما هر خبير متکلم، محمد بن جرير رستم الطبري الاملي صاحب کتاب دلائل الامامه و المسترشد و از بزرگان علماء قرن چهارم است محمد بن جرير طبري سني صاحب تاريخ معروف طبري و کتاب طرق حديث الغدير و او نيز از بزرگان عامه است باري اين) ابن جرير طبري (سني) از عبدالرحمن بن ابييعلي فقيه که (از بزرگان اصحاب امام عليهالسلام و) از کساني است که براي پيکار با حجاج اين يوسف با ابن اشعث بيرون شده بود روايت کرده است که او در جمله سخناني که مردم را براي انگيزش بر پيکار تحريص مينمود گفته است: من از علي ابن ابيطالب که خداوند در مرتبه نيکانش قرار دهد و ثواب شهداء، و در ستمکاران را بوي عطا فرمايد شنيدم روزيکه با مردم شام برخورد شديم ميفرمود: الا اي مومنين هر آنکه ستمي را بنگرد که بکار افتاده است، و کار ناپسندي را بيند که مردم را بدان ميخوانند و او در دل آن ناپسند را زشت پندارد البته رهائي يافته است، و هر کس بزبان آن را بد داند او با جور و از رفيقش برتر است، اما آنکه آنرا با شمشير انکار کند، تا آنکه سخن خداوند والاتر و ستمکاران سخن پائينتر آورد (نهنگ آسا در درياي مهالک فرو شود، تا پرچم توحيد را بر افرازد، و کفر را ريشه براندازد) اين مرد آن کسي است که براه رستگاري رسيده، و بر طريق ايستاده و يقين بحق در درونش نورافشاني آغاز نهاده است.
صفحه 1177.