خطبه 063-تشويق به عمل صالح
[صفحه 147] از خطبههاي آن حضرت عليهالسلام که در آن مردم را امر بتقوي و تهيه توشه براي سفر آخرت کرده بندگان خدا از خدا بپرهيزيد (او را معصيت نکنيد) و بواسطه کردارهاي (نيک) خويش بر مرگهاتان پيشدستي کنيد (پيش از مرگ اسباب آسايش پس از مرگ را فراهم نمائيد) بهر چه از برايتان باقي ميماند بخريد آنچه که از دستتان ميرود (دنيا) را به آخرت سودا کنيد که در اين معامله سودي فراوان است) از جهان کوچ کنيد که براي کوچ دادن شما جديت بخرج داده ميشود (شما را بشتاب کشانيده و ميبرند) پس براي مرگ مهيا باشيد که بر سرتان سايه افکنده است (و مانند) گروهي باشيد که بانگي بر آنان زده شده آگاه (و از خواب غفلت بيدار) گشته و دانستند جهان (فاني) اقامتگاه آنان نيست پس آنرا (ببهشت جاوداني) تبديل کردند (مردم دانسته باشيد) خداي سبحان شما را بيهوده خلق نکرده و مهمل نخواهد گذاشت (بلکه شما را براي معرفت و عبادت آفريده پس هر کس فرمان خدا را ببرد بهشت و هر کس نافرماني کرد جايش دوزخ است) و نيست ما بين يکي از شما و بهشت و دوزخ جز مرگي که ناگاه فرود آيد (پس) دوران زندگاني که بيک چشم بهمزدن گم گشته و ساعتي (بناي) آنرا منهدم سازد بکوتاهي سزاوارتر است و غائبي که (وطن اصلي خود را گم کرده و دو عامل شب و روز او را (بسوي آن وطن) ميرانند البته بشتاب کردن سزاوارتر است و انسانيکه سعادت و خوشبختي و شقاوت و بدبختي بسوي او ميآيد (و نميداند بکدام يک از اين دو ميرسد) البته مستحق بهترين سازو برگها ميباشد پس (بندگان خدا) در دنيا (براي بيرون شدن) از دنيا به اندازه که فردا (ي محشر) نفوس خود را به آن بتوانيد حفظ و نگهداري کنيد توشه برداريد، (عمل صالح تهيه کنيد) از عذاب پروردگار بنده پرهيز کرد که خويشتن را پند داد (از تسويف دوري گزيد) بر توبه پيشي گرفت، بر خواهشها چيره گرديد، (همواره براي ديدار پروردگار مهيا است) زيرا که مرگ پوشيده از او، آرزو فريبنده او شيطان موکل بر او است، گناه را در نظر او آرايش ميدهد تا بر آن سوار شود (آنرا مرتکب گردد) او را به آرزوي توبه مينشاند، تا آنرا بتاخير افکند تا اينکه ناگاه مرگ بر او هجوم آورد، در حاليکه بکلي از آن بيخبر بوده است، پس آه از حسرت آن صاحب غفلتي که (فرداي قيامت) عمرش بر او حجت و دليل بوده و روزگار او را ببدبختي کشانده باشد، (عمريکه وسيله سعادت او بوده آنرا در راه شقاوت خود مصرف کرده باشد) (و در خاتمه) از خداوند سبحان خواهانم که ما و شما را از کساني قرار دهد که هيچ نعمتي او را بطغيان و نافرماني نيفکنده و هيچ فايده و نفعي او را از طاعت پروردگارش باز نداشته و پشيماني و اندوهي تو را بعد از مرگ در نيابد.
صفحه 147.