حکمت 249
[صفحه 1120] کميلا: کسانت را بگوي تا روز بکسب ستودگيها بکوشند، و شب به برآوردن حاجت آنکه بخواب است روند، سوگند بدان کسيکه (بدون گوش) شنوائيش آوازها را در ميان گرفته است هيچکس نيست که دلي را خرم کند (و جائي را از محن برهاند) جز آنکه خداوند از آن سرور و شادي مهر و لطفي بيافريند و هر آندم که بدان شادي رساننده اندوهي رسد آن مهر و لطف همچون آبي که از فراز به نشيب آيد بسوي وي شود و آن اندوه را از وي براند بدانسانکه شتر غريب (از آبگاه رانده ميشود).
صفحه 1120.