حکمت 224
[صفحه 1111] هر آنکه با دست کوتاه ببخشد با دست بلندش ببخشند، سيدرضي عليه الرحمه گويد: معني اين است که آنچه را که مرد از مالش ولو کم در راه خير و نيکوئي ببخشد خدايتعالي اجر عظيمي برايش مقرر ميفرمايد و دو دست اينجا عبارت از دو نعمت است، حضرت عليهالسلام بين نعمت خدا و بنده بکوتاه و بلند جدائي افکنده، اين را کوتاه و آن را بلند قرار دادهاند، چرا که نعمت خدا هميشه و دائم است و بر نعمت مخلوق بسيار فزوني دارد، و اصل کليه نعمتها نعمت خدا است، و هر نعمتي بسوي نعمت خدا باز ميگردد و از آن گرفته ميشود.
صفحه 1111.