حکمت 219
[صفحه 1110] هر آنکه بر جهان اندوه خورد (و از بدست نياوردن درهمش درهم شود) بر قضاي خداوندي خشمگين گشته است (چرا که کارها را اندازه بدست خدا است، و تيمار جهان خوردن با خداوند جهان نبريدن است) و هر آنکه از درد و اندوهيکه بوي رسد شکوه بديگري برد از پروردگارش گلهمند بوده است، هر آنکه نيز توانگري رود، و براي دارائيش با وي فروتني کند دو سوم دينش را از دست داده است، هر آنکه با خواندن قرآن بميرد و به آتش درافتد او از کساني است که آيات خداوندي را مورد سخريه قرار داده است، و هر آنکه دلش بدوستي دنيا دربند افتد از دنيا به سه چيز دچار و بسته شود اندوه هميشگي، حرصي بيپايان، آرزوئي دراز و نرسيدني.
صفحه 1110.