حکمت 039
[صفحه 1037] خردمند را زبان پشت دل، و بيخرد را دل پشت زبان است. سيدرضي رحمه الله عليه گويد: اين از معاني ارجمند و دلپذير است، و مقصود اينست که خردمند زبانش را رها نميکند مگر بعد از مشورت و صوا بديد فکر و انديشه، لکن نادان تراوشات زباني و ريخت و پاشهاي کلاميش بر رجوع بفکر و تامل بر رايش پيشي ميگيرد، پس بدان ماند که زبان خردمند پيرو دل و دل بيخرد پيرو زبانش ميباشد. و اينمعني بلفظ ديگري هم از آن حضرت روايتشده است: و آن اين است که دل احمق در دهانش و زبان عاقل در دلش ميباشد. و هر دو را معني يکي است.
صفحه 1037.