نامه 077-به عبدالله بن عباس
[صفحه 1015] از وصيتهاي آن حضرت عليهالسلام است، نيز به عبدالله ابن عباس هنگاميکه او را براي احتجاج بسوي خوارج ميفرستاد. (تا نادرستي عقيده ايشان را بر آنان اثبات، و از طريق سنت با آنان محاجه نمايد، نه از روي قرآن، يا ابن عباس) با خوارج با قرآن مناظره مکن، چرا که قرآن حاوي احتمالات و تاويلات بسياري است (که اهل باطل هم ميتوانند، با تاويل و تفسير کردن آيت را بعقيده نادرست خودشان بمغالطه پرداخته، ناحق را حق جلوه دهند، و چون ميدان سخن در قرآن وسيع است) تو ميگوئي آنان هم ميگوين (سخن بدراز ميکشد، نتيجه هم حاصل نميشود) لکن با سنت پيغمبر با آنان بمحاجه و استدلال پرداز، که هيچگاه آنان را از آن گريز گاهي نميباشد (آياتي را که در قرآن درباره من نازل است مخوان که آنها باور نخواهند داشت، لکن فرمايشاتيکه رسول خدا (ص) درباره من فرمودهاند، بيادشان آر، از قبيل اينکه حضرت فرمود: يا علي حربک حربي يا اينکه فرمود، علي مع الحق، و الحق مع علي يدور حيثما دار علي با حق، و حق با علي است، و آن با علي همواره در گردش و چرخيدن است، و آنان ناچاراند فرمايشات رسول خدا را بپذيرند، و از آن سرباز زدن نتوانند.
صفحه 1015.