خطبه 209-عبور از کشته شدگان جمل
[صفحه 617] از سخنان آن حضرت عليهالسلام است هنگامي که در جنگ جمل بکشته طلحه و عبدالرحمن ابن عتاب ابن اسيد بر خوردند. البته ابومحمد (طلحه ابن عبيدالله است که از راه کينتوزي پند مرا نپذيرفته و بجنگ و ستيز با من برخاست و اکنون اينگونه) در اين مکان خوار، و دور از ديار افتاده است، دانسته باشيد سوگند با خداي من از اين که کساني از قريش در زير شکم ستارگان کشته افتاده (و اينسان بدون کفن و دفن بخون و خاک آغشته) باشند خوشنود نيستم (لکن لجاجت و سرکشي خودشان بدين روزشان انداخت) من خون خويش را از فرزندان عبدمناف دريافت کردم (و سزاي کردار طلحه و زبير که از سوي ما در بعبد مناف ميپيوندند، و جناياتي که در بصره آنها نسبت به شيعيانم مرتکب شدند، در کنارشان نهادم) و بزرگان قبيله جمح (جز عبدالله ابن ربيعه ابن دراج، و عبدالرحمن ابن عتاب ابن اسيد که کشته شدند باقي) از چنگ من گريختند، حقيقت اين است که اينها براي امريکه سزاوار آن نبودند گردن کشيدند، و بدون رسيدن به آن گردنهاشان شکسته آمد (و در سر آرزوي خلافت جان در باختند).
صفحه 617.