خطبه 202-در قدرت خداوند
[صفحه 598] از خطبههاي آن حضرت عليهالسلام است (در شگفتي آفرينش آسمانها و زمين و کوهها بدست قدرت خداوند يکتا) از (نشانههاي) قدرت و شوکت آفريدگار توانا، و نازک کاريهاي شگرف و پاکيزه او آنست که از آب درياي ژرف و بر هم سوار پر موج، زمين خشک بيجنبش را پديد آورد، آنگاه از (بخار) آن آب طبقات آسمانهاي بر هم قرار گرفته را آفريده، و آنها را پس از پيوستگي از هم مجزا ساخته، و هفت آسمانش گرداند، سپس آن آسمانها بفرمان خداوند تعالي چنگ بهم در افکنده، و در جائيکه برايشان مهيا شده بود ايستادند، و زمين را در روي آب کبود رنگ، و درياي همواريکه آن زمين را بر پشت داشت، استوار گردانيد، و آن دريا در برابر فرمان خدا نرم، و در مقابل عظمتش افتاده، و از بيم خشم او از جريان باز ايستاده است (و اگر متوقف نميشد، البته بار سنگين خاک را از دوش افکنده، و اساس زمين در هم فرو ميريخت) آنگاه تخته سنگهاي بزرگ و زمخت و سخت و قلههاي بلند و کوههاي آن زمين را آفريده، و در جاهاي خودشان استوار و محکم نگهداشت، بطوريکه سرهاي آن کوهها بهوا بالا رفته، و پيهاشان در آب پنجه بند کرده، و آنها را از زمينهاي سخت و هموار بلنديشان را باطراف کشانيده، و آنها را چنان در (تخته) خاک فرو برد که ستون و ميخ زمين گرديدند، آنگاه زمين جنبنده از اين که اهلش را بجنباند، يا بارش را فرو برد، يا از اين سوي بدان سوي بگردد، خودداري کرد، وه که چه بزرگ و توانا خدائي است، آنکه پس از موج زدن آبها، و پس از رطوبت و تري اطراف آن زمين را خشکانده (و بدين حالش نگهداشته) و آنرا گهواره خاک نشينان ساخته، و آنرا براي آنان بر سر درياي ژرف ايستاده که جاري و روان نيست و (از جاي خويش) نميجنبد همچون فرش بگسترانيد، و آن دريا را بادهاي سنگين و تند زير و زبر کرده، و از اين سوي بدانسوي هميکشاند، و ابرهاي پرباران (در اثر تند باريدن) آنرا ميجنباند، و در اين نشانهها (ي شگفتانگيز آفرينش جاهائي از) عبرت و پند است مر کسي را که از خداوند پاک بهراسد (و بنافرمانيش برنخيزد)
صفحه 598.