خطبه 197-منع از دشنام شاميان
[صفحه 586] از سخنان آن حضرت عليهالسلام است هنگامي که شنيد برخي از يارانش اهل شام را در روزهاي جنگ صفين ناسزا ميگويند: من دوست ندارم که شما (دشمنان شامي را) دشنام دهندگان باشيد، (چرا که دشنام و ناسزا کاري از پيش نبرده، و کينه را افزوده، و شاميان را وادار ميکند، تا آنها هم وصي رسول را دشنام دهند، در صورتيکه منظور ما از اين جنگ و پيکار آشنائي مردم بقوانين الهي ميباشد، و در قرآن کريم سوره 6 آيه 108 خداوند مجيد فرمايد: و لاتسبوا الذين يدعون من دون الله عدوا بغير علم، بکسانيکه غير خداي را ميپرستند دشنام و ناسزا ندهيد، که آنها هم از روي دشمني و بيدانشي به خدا دشنام دهند) وليکن اگر کردارشان را بيان ساخته، و (انحراف و خطاي آنها را از جاده حق و زشتي) رفتارشان را يادآور شويد اين در گفتار بصواب نزديکتر (از ناسزا) است، و در مقام پوزش (و پاسخ به شخص معترض که پيکار آنها را جايز نميشمارد) رساتر است، و بهتر آنکه بجاي دشنام دادنتان به آنها بگوئيد: بارخدايا ما و ايشان را از اين خونريزي نگهداشته، و سازشي بين ما و آنان برقرار ساز، و از اين گمراهي هدايتشان کن بطوريکه آنکه حق نادان است آنرا بشناسد، و آنکه پرآزمند کينتوزي و گم راهي است از آن باز ايستد.
صفحه 586.