خطبه 018-نکوهش اختلاف عالمان
[صفحه 78] اين خطبه را حضرت در نکوهش علمائي که از روي راي و قياس فتوي ميدهند بيان فرموده در يکي از احکام سئوالي از يکي از علما شده و طبق راي خود پاسخ ميدهد، عين اين مسئله را از قاضي ديگر ميپرسند او بخلاف حکم اولي راي ميدهد، پس قضات اجتماع ميکنند نزد پيشواي بزرگ خودشان و از او طلب مينمايند قاضي القضات راي همه را بصواب ميداند و حال آنکه خدا و پيغمبر و کتاب همه آنها يکي است، آيا خداوند اينها را امر به اختلاف فرموده و فرمانبرداريش مينمايند، يا ايشانرا نهي از اختلاف کرده و اينها نافرماني ميکنند، يا اينکه خدا دين ناقصي فرستاده و براي تکميل آن اينها کمک خواسته تا اينها اين مقالات مختلفه خود را بگويند و خدا هم راضي باشد، يا اينکه (خير) خدا دين کاملي را فرستاده و پيغمبر در اداء و رسانيدن آن قصوري ورزيده (البته پيدا است نه خدا آنان را به اختلاف امر کرده و نه دين ناقص فرستاده و نه پيغمبر در رساندنش تقصيري کرده هيچيک از اينها نيست و هر چه هست زير سر اين يک مشت قاضي است که براي و قياس عمل مينمايند زيرا) خود خداوند در کتاب خويش فرمايد: مادر کتاب خود از هيچ چيزي و هيچ بابيفرد فرو گذار نکرده و همه گفتنيها را گفته و بيان کردهايم، و در جاي ديگر فرموده است: بعضي ازآيات اين کتاب بعض ديگر را تصديق ميکند و هيچ اختلافي در آن نيست، و نيز فرموده است: اگر اين کتاب از نزد غير خدا بود هر آينه بيافتند در آن اختلاف بسياري، (پس اختلافات از قضات ناداني است که کرسي قضاوت را که جاي دانشمندان است بناحق اشغال کرده و دين را براي دنياي مود ملعبه قرار دادهاند) بدرستيکه ظاهر قرآن مجيد معجب و شگفتآور و باطنش ژرف و عميق است (جز کسانيکه مويد من عندالله اند کس ديگري بان دست نمييابد) سخنهاي عجيبه و مطالب غريبه آن طي شدني و به آخر رسيدني نيست، و جز به انوار درخشان آن تاريکيهاي جهل بر طرف شدني نه.
صفحه 78.