خطبه 142-درباره نيکي به نااهل
[صفحه 368] از سخنان آن حضرت عليهالسلام است در تمييز بين سخي و بخيل و انفاق مال را در حق ديگران براي کسي که نابجا و در حق غير اهل احسان ميکند حظ و بهره نيست در آنچه که عطا کرده، جز اين که ناکسان و اشرار و نادانان ماداميکه او بر اينان بخشش کننده است از او گفتگو کرده به ستايش و ستودن او برميخيزاند (لکن همينکه او از ايثار بخشش در حق آنان خودداري کرد، آنها هم تغيير لهجه داده، بنکوهش و بدگوئي او سرگرم ميشوند) پس دست او چه بخششي کرده است، و حال آنکه نسبت به خدا بخل ورزيده (و احسان در حق مستحق نکرده است) خدا بهر کس مال و دارائي داد، بايد با آن با خويشاوندان پيوند کرده، نيکو مهماني کند، اسير و گرفتار رنج را رها سازد، و از آن دارائي به فقير قرض دار عطا کند، و در طلب ثواب در اداء حقوق (برادران) و پيشآمدهاي روزگار شکيبا باشد، زيرا فائز شدن به اين خصلتها سبب شرف و بزرگواري دنيا، و درک فضيلتهاي آخرت است، اگر خواست خدا باشد.
صفحه 368.