نتيجه
در اين نظام، مخالف حق دارد از حقوق و آزادي‌هاي ديگر شهروندان برخوردار شود. او در انديشه و عقيده، نقد حکومت و حاکمان، تشکيل انجمن و گروه، حضور در فعاليت‌هاي اجتماعي و ساير شؤون فردي و اجتماعي آزاداست و چون ديگر شهروندان از مزايا و امکانات جامعه اسلامي بهره مي‌برد. بي ترديد اگر مخالفت مخالفان درعمل به معارضه نظامي، توطئه يا بر هم زدن نظم و امنيت بينجامد، با واکنش طبيعي حاکميت رو به رو مي‌شود؛ ولي در اين موقعيت نيز امام علي(ع) مخالف را داراي حقوق قي خاص مي‌داند. اين‌حقوق عبارت است از: حق هدايت و راهنمايي، حق رعايت اصول جنگ وحمايت از غير نظاميان، حق کرامت انساني، حق پايبندي به پيمان و حق‌استيمان.
در حکومت علوي مخالفان سياسي، به سبب ابراز مخالفت، از حقوق خود محروم نمي‌شوند. حفظ جان و تأمين امنيت مخالف و نيز خونخواهي از قاتل وي وظيفه حاکميت است.