مقدمه
حمد و سپاس بيکران سزاوار خداوندي است که ما را نعمت عظماي کتاب قرآن بخشيد و در پرتو درخشان آن رسالت حضرت ختمي مرتبت محمد بن عبدالله (ص) و ولايت و امامت مولي الکونين حضرت علي (ع) را بر امت اسلام ارزاني داشت و جان و عقول بشري را از حمايت و هدايت بيمنتهاي معارف دو کتاب عظيم قرآن و نهجالبلاغه سيراب گردانيد. مباحث تربيت يکي از بنياديترين مباحث علوم انساني و از ارزندهترين مباحث اجتماعي- سياسي است و با بيشتر رشتههاي علمي ارتباط تنگاتنگ دارد و در اخلاق و سازندگي، خودسازي و جامعه سازي، گاهي بعنوان پايههاي اساسي و زماني بعنوان نتيجه رهآورد مباحث ارزشمند انساني، مورد ارزيابي قرار ميگيرد. بديهي است که سعادت فرد و جامعه، تکامل و ترقي انسانها و خانوادهها، پيشرفت جوامع بشري، سلامت جسم و جان بشر تشنه آزادي، همه و همه به مسأله تربيت مربوط ميشود. اگر انسانها مباحث تربيتي را به درستي بشناسند و هدفداري آن را بدانند و با روشهاي صحيح تربيت آشنايي پيدا کنند. سپس خود و خانواده و جامعه خود را تربيت کنند، اصلاح نمايند. بسوي خوبيها و ارزشهاي اخلاقي سوق دهند، همواره بسوي تکامل و ترقي و استقلال در حرکتند و عقب ماندگي و شکست ذلت و خواري و مفاسد اخلاقي دامنگيرشان نخواهد شد که از نظر قرآن کريم و نهجالبلاغه هدف اساسي همه انبياء و پيامبران الهي، تحقق اين آرمان ارزنده است. و ميدانيم که مکتب اسلام کاملترين مکتب تربيتي است که دستورات و قواعد و روشهاي تربيتي آن از چشمه سار هميشه جاري وحي الهي گرفته شده و با رهنمودهاي مداوم امامان معصوم (ع) در تئوري و عمل، لباس حقيقت پوشيده است. همه شرق شناسان و مورخان غربي و شرقي اعتراف دارند که رسول گرامي اسلام (ص) و امامان (ع) از اعراب عقب مانده جاهلي، دانشمندان و پرهيزکاران و نام آوران بينظير ساختهاند و انقلاب فکري، علمي، سياسي، اخلاقي، نظامي و بهداشتي شگفت آوري را با دست همان مردم عقب مانده تحقق بخشيدند که همه متفکران گذشته و همه را در تعجب و حيرت فرو بردند که راستي دلها و مغزهاي خفته عرب جاهلي چگونه بيدار شد؟ با کدام روش تربيتي رسول خدا (ص) بارور گشت و دست به انقلاب علمي زد؟ ميدانيم که نهجالبلاغه بهترين و گوياترين زبان قرآن و تبيين کننده مباحث تربيتي اسلامي است. پس بايد گوش جان به کلمات حضرت موليالموحدين علي (ع) بسپاريم و در اين سير کوتاه، مباحث تربيتي نهجالبلاغه را به درستي مورد مطالعه و ارزيابي قرار دهيم تا ره توشه ارزشمندي براي خودسازي و بازپروري جامعهمان باشد.
فرانک عربي