ارزش جواني











ارزش جواني



اولياء گرامي اسلام جواني را يکي از نعمتهاي پرارج الهي و از سرمايه‏هاي بزرگ سعادت در زندگي بشر شناخته‏اند و اين موضوع را با عبارات مختلفي به مسلمانان خاطر نشان نموده‏اند.

رسول اکرم (ص) مي‏فرمايد: هيچ بنده‏اي قدم از قدم برنمي‏دارد تا به اين پرسش‏ها پاسخ دهد: اول آنکه عمرش را در چه کاري سپرده است. و دوم اينکه جوانيش را چگونه و در چه راهي تمام کرده است. از اين حديث بخوبي استفاده مي‏شود که اسلام تا چه پايه به جواني و ارزش آن توجه مخصوص دارد. اين سرمايه عظيم در پيشگاه الهي به اندازه‏اي مهم است که در روز حساب از صاحبش سوال مي‏شود چگونه آن را صرف کرده است.[1] مولي الموحدين اميرالمؤمنين علي عليه‏السلام مي‏فرمايد: دو چيز است که قدر و قيمتشان براي مردم شناخته شده نيست مگر براي کساني که آن دو را از دست داده باشند: يکي جواني و ديگري تندرستي و عافيت است.[2] در اين حديث شريف اميرمؤمنان نعمت جواني را رديف بزرگترين نعمتهاي الهي، يعني صحت و سلامت، آورده است و به اندازه‏اي آن را مجهول القدر دانسته که مي‏فرمايد تنها در مواقع فقدان جواني مي‏توان به ارزش آن پي برد.

امام صادق عليه السلام فرموده است از مواعظ لقمان حکيم به فرزند خود اين بود که فرزند من بدان فردا که در پيشگاه الهي براي حساب حاضر مي‏شوي درباره چهار چيز از تو مي‏پرسند: جوانيت را در چه راهي تمام کردي؟ عمرت را در چه کاري سپري ساختي؟ ثروتت را چگونه بدست آوردي؟ و در چه راهي صرف کردي؟[3].









  1. گفتار فلسفي جوان از نظر عقل و احساسات، هيئت نشر معارف اسلامي، چاپ 15، ص 7.
  2. قاضي ناصح الدين ابي‏الفتح عبد الواحد بن محمد التميمي الامدي (متوفي 550 ه- ق 1155 م) غررالحکم و درالکليم ترتيب و تدقيق عبد الحسن دهيني، بيروت لبنان، دار الهادي، 1413 ه- 1992 م، ص 236 حديث 26.
  3. شيخ کليني (م 329/328 ه- ق) الاصول الکافي، تهران،مکتبة الصدوق، 1381 ه- ق 2/135.