زراندوزان
الف: گروهي که در زمان عثمان از امتيازات ويژه استفاده ميکردند و چون امام علي (ع) آنان را از بين امتيازات محروم کرد عليه امام سر به شورش برداشتند به عنوان نمونه عبدالرحمن سلمي از امت کساني که با امام علي (ع) دشمني داشت روزي شخصي به او گفت: عبدالرحمن سوالي دارم ولي تو را به خدا قسم ميدهم پاسخم را صادقانه بدهي، عبدالرحمن پذيرفت. آن مرد گفت: تو را به خدا غير از اين است که دشمني تو با امام علي (ع) از روزي آغاز شد که او بيت المال کوفه را تقسيم کرد و به تو و خانوادهات امتياز ويژه نداد؟ عبدالرحمن گفت: چه کنم که مرا به خدا قسم دادهاي! آري چنين بود[1]. ب: گروهي که در زمان عثمان امتياز ويژهاي نداشتند (چون از بنياميه نبودند) ولي با به قدرت رسيدن حضرت چهرهاي ولايي از خود به نمايش گذاشتند و با رسيدن به قدرت به جمع ثروت پرداختند و همين که حضرت با آنان برخورد ميکرد به معاويه پناه ميبردند.[2] به عنوان نمونه: يزيدبن حجيه از طرف امام به حکومت ري منصوب شده بود و پس از درگيري با خوارج و شکست آنان تمام اموال آنان را خودش تصاحب کرد، به دنبال اين حادثه امام او را دستگير و شخصي بنام سعد را ماءمور نگهداري او تا رسيدن به مرکز نمود يزيد شب هنگام از خواب سعد سوء استفاده کرد و فرار نمود و به معاويه پناه برد و عليه امام قصيدهاي بسيار مفصل سرود و در آن، ضمن ناسزا به حضرت اعلام ميکند که از دشمنان سرسخت آن حضرت است.[3]. ج: گروهي که در گذشته نيز از امکانات دولتي استفاده ميکردند ولي نه امام حاضر بود امتيازات ويژه به آنان بدهد و به دليل آن سابقه، آنان نيز نميتوانستند چهرهاي و لايي از خود ارائه کنند و بر اين اساس براي سرنگوني حکومت امام به کار گرفتند به عنوان نمونه عمروبن عاص همين که ديد خانه عثمان محاصره شده است از مدينه خارج شد و به فلسطين رفت و مدتها ماند و وقتي که ديد حکومت امام علي (ع) تثبيت شده است به شام رفت به اين شرط در کنار معاويه قرار گرفت که معاويه حکومت مصر را در اختيار او قرار دهد و معاويه نيز که در جريان درگيري با امام علي (ع) به طرحهاي شيطاني عمرو بن عاص نيازمند بود به اين شرط تن داد.[4].
مقصود از زراندوزان کساني هستند که درصدد پر کردن جيب خود از بيت المال بودند اين گروه را که بيشترين غارتگران بيت المال تشکيل ميدهند خود به چند گروه تقسيم ميشوند: