شخصيت امام علي
بيجهت نيست که محمد (ص) او را انتخاب کرده است. بيجهت نيست که محمد (ص) او را محرم اسرار خود دانست و علم او را افزود و اسرار را برايش هويدا ساخت. بيجهت نيست که محمد (ص) بعد از هجرت از بين تمام ياران و مخلصان و اقوام خود علي (ع) را به عنوان برادر برگزيد. بيجهت نيست که محمد (ص) در جريان اعلام برائت از مشرکين علي (ع) را انتخاب کرد. اينها و بسياري از امتيازات ديگر که جايگاه علي (ع) را نزد پيامبر مشخص ميکند. علي (ع) را در هر زمان و مکان خطرناک ميتوان يافت. آيا در سراسر جهان ميتوان کسي را يافت که بعد از پيامبر اسلام از چنين امتيازاتي برخوردار باشد. امتيازاتي که شخصيت منحصر به فرد او را بوجود آورده است. امتيازاتي که چنان بسيار و مشهور است که نيازي به گفتن ندارد و قابل شمارش نيست.[6] بر اين اساس نه دوستان و شيفتگان امام علي (ع) منحصر به عصر و محيط خودش ميباشند و نه دشمنان قسم خوردهاش، امروز نيز امام علي (ع) در سراسر جهان شيفتگاني دارد که حاضرند براي زنده نگهداشتن نام او ميثم وار بر چوبه دار بروند و دشمناني دارد که حاضر نيستند نام او را بشنوند و بر زبان آورند زيرا دوستي دوستان امام علي (ع) و دشمني دشمنان اول بخاطر ارزشهايي است که امام علي (ع) تبلور آنهاست و تا دنيا دنياست اين ارزشها دوست و دشمن خواهد داشت.
امام علي به عنوان يک حاکم نه تنها در نگاه مسلمانان حاکمي نمونه و الگويي مناسب براي اداره کشور محسوب ميشود بلکه آوازه و شهرت علي (ع) در اين جهت از مناطق اسلامي گذشته و انديشمندان غير مسلمان را نيز به شدت تحت تأثير قرار داده است بطوري که يکي از انديشمندان مسيحي معاصر او را صداي عدالت انساني[1] ميداند و آن انديشمند مسيحي ديگر او را مرد مبارزه و انديشه ميداند.[2] و مسيحي ديگري او را قرباني عدالت ميداند.[3] براستي شخصيت امام علي (ع) فراتر از زمان و مکان بود و نمي توان آن شخصيت را محدود به يک عصر يا يک محيط خاص کرد چرا که او عصارهاي از فضائل انساني و اسلامي بود و در اين زمينه بشنويد از عبدالفتاح عبدالمقصود[4] مورخ برجسته معاصر اهل سنت.[5] جايگاه علي (ع) در اسلام و در نزد رسول خدا (ص) برتر از آن است که تنها با نسبت خانوادگي بتوان آن را ارزيابي کرد زيرا گذشته از امتياز خانوادگي، علي خلاصه تلاش پيامبر (ص) براي ترويج دين است.