مقدمه











مقدمه‏



ابراهيم فياض

نهج‏البلاغه کتابي است که در يک زمان خاص يعني بعد از ظهور دين و استقرار آن بيان شده است که خود داراي يک فرآيند ارتباطي است و از طرف ديگر حاوي مسائل بسيار ارتباطي در درون خودش و اظهار نظرهاي بسيار در باب ارتباطات زبان علم جديدي است نزديک کردن اين دو زبان با فاصله زماني هزار و سيصد سال کاري بس سنگين و طاقت فرسا است.

براي ارتباطات دو موضوع بيان شده است يکي پيام و عده‏اي موضوع ارتباطات خلق معني دانسته‏اند در هر دو صورت مي‏تواند نهج‏البلاغه يک پيام و يا خلق معني باشد که داراي فرآيند خاص خودش است پس بررسي نهج‏البلاغه از ديدگاه ارتباطات مي‏تواند يک بررسي واقعيت گرايانه باشد.