علي تربيت يافته و آموزش ديده در مکتب رسولالله
«شما از پايگاه و خويشاوندي من نزد رسول خدا نيک آگاهايد. به گاه کودکي مرا در کنار خود مينهاد و بر سينه خويش جا ميداد و مرا در بستر خود ميخوابانيد، چنانکه تنم را به تنش ميسود و از بوي خوش خويش مرا عطرآگين ميکرد. و گاه ميشد که غذايي را ميجويد و به من نيز ميخورانيد. از من ناراستي در گفتار نشنيد و کاستي و کژي در کردار نيافت... در سفره و حضر در پي او بودم بسان شتر بچهاي در پي مادر، هر روز نشانهاي از اخلاق خود را به من مينمايانيد و مرا به پيروي از آن وا ميداشت. هر سال که در (غار) حراء خلوت ميگزيد، تنها من او را ميديدم. در آن هنگام تنها يک خانه بود که رسول خدا (ص) و خديجه در آن ميزيستند و من سومين آن دو بودم. روشني وحي و رسالت را ميديدم و بوي نبوت را ميشنيدم...
اين عبارت اعتراف خود علي (ع) است در گزارش از روزگارر خرديش: «و قد علمتم موضعي من رسولالله صلي الله عليه و آله بالقرابة القريبه و المنزلة الخصيصة. وضعني في حجره و انا ولد يضمني الي صدره، و يکنفني في فراشه و يمسني جسده و يشمني عرفه و کان يمضغ الشي ثم يلقمنيه، ما وجد لي کذبة في قول، و لا خطلة في فعل... و لقد کنت اتبعه اتباع الفصيل أثرامه يرفع لي في کل يوم من اخلاقه علما و يأمرني بالاقتداء به و لقد کان يجاور في کل سنة بحراء فأراه و لايراه غيري. و لم يجمع بيت واحد يومئذ في اسلام غير رسولالله (ص) و خديجة و انا ثالثهما. أري نور الوحي و الرسالة و أشم ريح النبوة...»[1].