احتمال متشابهات در سنت
اين نظر صحيح نيست، زيرا معتقديم که سنت براي تبيين قرآن آمده است و اگر داراي متشابهات باشد، تفسيري براي قرآن ( و بالاخص آيات متشابه، مطلق و... ) نخواهيم داشت. اين است که ميگوييم سنت تنها از محکمات تشکيل يافته است و متشابهاتي ندارد. با اين مقدمات، به خوبي ميتوانيم کلمات آتي مولا را درک کنيم. حضرت جايگاه قرآن و سنت و نقش اساسي اين دو را در جامعهي اسلامي، در عبارتي کوتاه با استناد به قرآن کريم بيان داشته و ميفرمايد نقش قرآن و سنت در جامعهي اسلامي، نقش حاکميت، مرجعيت و ملجئيت است. يعني در هنگام مشخص نبودن حق از باطل و در زمان تشتت افکار و انديشهها قرآن و سنت حاکم است، آن هم نه همهي آيات قرآن، بلکه آيات «محکم» که همگي صريحند و داراي يک احتمال: و اردد الي الله و رسوله ما يضلعک من الخطوب و يشتبه عليک من الامور، فقد قال الله تعالي لقوم احب ارشادهم: «يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم، فان تنازعتم في شيء فردوه الي الله و الرسول» فالرد الي الله: الاخذ بمحکم کتابه و الرد الي الرسول: الاخذ بسنته الجامعه غير المفرقه. مصيبتهايي که برايت پيش ميآيد و اموري که بر تو مشتبه ميشود به خدا و پيامبرش ارجاع ده! زيرا خداوند به قومي که راهنماييشان را دوست ميدارد، فرموده است: «اي مومنان، اطاعت خداوند کنيد و اطاعت پيامبرش و اطاعت اولي الامري که از خود شما هستند و اگر در چيزي نزاع کرديد آن را به خدا و رسولش بازگردانيد». [صفحه 151] بازگردانيدن کار به خدا يعني عمل به محکمات کتاب او و بازگردانيدن کار به رسول، يعني عمل به سنت قطعي و مورد اتفاق آن حضرت. از بيان مولا ( بالاخص از استناد حضرت در مراجعه به قرآن و سنت در آيهي مذکور ) ميفهميم که از ديدگاه نهجالبلاغه، دستورات رسولالله صلي الله عليه و آله و ائمهي معصومين عليهمالسلام به دو دسته تقسيم ميشوند: بيان احکام الله فرمانهاي حکومتي پيغمبر و امامان معصومين عليهمالسلام زماني که احکام الله را بيان ميکنند و از حلال و حرام و مانند آن سخن ميگويند و مردم را براي عمل به واجبات و ترک محرمات و... دعوت ميکنند، در مقام بيان احکام الله هستند، ولي زماني که خودشان تشکيل حکومت دادهاند ( همچون رسولالله صلي الله عليه و آله و علي عليهالسلام) و مردم را به جنگ کردن و تامين وسائل جنگي و مانند آن دستور ميدهند، اينگونه فرمانها فرمانهاي حکومتي است. اينها غير از احکام خداست که در قرآن آمده و به رسولالله صلي الله عليه و آله وحي شده است. به همين دليل است که در آيهي شريفه لفظ «اطيعوا» تکرار گرديده است. «اطيعوا الله» يعني در احکام الله «اطيعوا الرسول» يعني در فرمانهاي حکومتي بر همين مبنا، در اوليالامر ( امامان معصوم عليهمالسلام ) «اطيعوا» تکرار نگرديده است، چون منظور، فرمانهاي حکومتي بوده و حکومت رسولالله به آنان نيز منتقل شده است.
جمعي به دليل احاديث وارده معقدند که سنت نيز همانند قرآن داراي محکم و متشابه است.
صفحه 151.