معيارهاي اخلاقي مشاوران











معيارهاي اخلاقي مشاوران



امروزه در سطح جهان، در هر امري از مشاوران استفاده مي‏کنند و از تجربيات ديگران بهره‏مند مي‏شوند و بالاخص در دستگاه حکومتي، مشاوراني با تجربه و کارآموزاني پخته استخدام مي‏کنند و از افراد کاردان، با عقل و مجرب بهره مي‏گيرند، ولي آنچه را فراموش شده و مطمح نظر قرار نگرفته است، معيارهاي اخلاقي مشاوران مي‏باشد.

به عبارت روشن‏تر، در حکومتهاي غير اسلامي، بهترين مشاوران را با تجربه‏ترين و مديرترين و کارآزموده‏ترين افراد مي‏شناسند و هيچگونه شرط ديگري قائل نيستند، در حاليکه مکتب اسلام، علاوه بر عقل و درايت و تجربه، معيارهاي اخلاقي را نيز ملاک استشاره شناخته است.

براي اينکه بتوانيم ابعاد گوناگون شرايط استشاره را بشناسيم، ابتدا شرايط سلبي و اثباتي مشاوران را از ديدگاه اسلام مطرح و بررسي مي‏کنيم.

شرايط اثباتي:

شرايطي را که بايستي مشاوران دارا باشند، به طور اجمال به شرح ذيل است:

1. اسلام

2. عقل

3. حلم

4. نصح

5. تقوي

6. تجربه

با توجه به اين شرايط مي‏فهميم که اسلام مشورت مسلمان، عاقل، نرمخو، ناصح، با تقوي و با تجربه را مي‏پذيرد و از افراد غير مسلمان، فاسق، نادان، تندخو، بي‏تقوي و بي‏تجربه استشاره نمي‏کند. امام صادق عليه‏السلام در اين زمينه مي‏فرمايد:

[صفحه 123]

شاورفي امورک مما يقتضي الدين، من فيه خمس خصال: عقل و حلم و تجربه و نصح و تقوي.[1].

در آنچه آيينت اقتضا مي‏کند، با کساني که داراي پنج خصلت باشند، مشورت کن: آنان که داراي عقل، حلم، تجربه، نصح و تقوي هستند.

شرايط سلبي:

صفاتي را که شخص (در مقام مشورت) نبايد با آنها متصف باشد، به قرار ذيل است:

1. جبن

2. بخل

3. حرص

4. وغد

5. تلون

6. لجاجت

7. جهل.

از اين شرايط استفاده مي‏شود که افراد ترسو، بخيل، سست خرد و نيز منافقين لجوج و نادان نبايستي مورد مشورت قرار بگيرند، زيرا اينان لياقت مقام ارجمند «مشاور» را ندارند. از قول امام صادق عليه‏السلام در همين زمينه مي‏خوانيم:

و لا تشر علي مستبد برايه و لا غد و لا علي متلون و لا علي لجوج.[2].

با مستبد و با سست خرد و کسي که رنگ عوض مي‏کند (و منافق است) و با اشخاص لجوج مشورت نکنيد.

علي عليه‏السلام نيز در همين زمينه مي‏فرمايند:

[صفحه 124]

و لا تدخلن في مشورتک بخيلا يعدل بک عن الفضل و يعدک الفقر و لا جبانا يضعفک عن الامور و لا حريصا يزين لک الشره بالجور، فان البخل و الجبن و الحرص غرائز شتي يجمعها سوء الظن بالله!

بخيل را در مشورت خود راه مده! زيرا که تو را از احسان بازدارد و از فقر مي‏ترساند و نيز با فرد بزدل و ترسو مشورت مکن! چون در کارها روحيه‏ات را تضعيف مي‏نمايد. همچنين (با آدم) حريص مشاوره نکن که طمع را با ستمگري در نظرت زينت مي‏دهد. همانا که بخل و ترس و طمع نهادهايي هستند گوناگون که سرچشمه‏ي همه‏ي آنها سوء ظن به خداي بزرگ است.


صفحه 123، 124.








  1. بحار الانوار: ج 75، ص 103.
  2. الحياه: ج 1، ص 196.