خشونت با مردم در حکم جنگ کردن با خداست
و لا تنصبن نفسک لحرب الله، فانه لا يدي لک بنقمته و لا غني بک عن عفوه و رحمته و لا تندمن علي عفو و لا تبجحن بعقوبه و لا تسرعن الي بادره وجدت منها مندوحه. با خشونت نسبت به مردم، خود را در موضع جنگ با خدا قرار مده که تو را نيروي مقاومت در برابر نقمت (و قهر) او نيست و از بخشايش و مهرباني او (خالق يکتا) بينياز نيستي. هرگز از گذشت و بخشايش (نسبت به رعيت) پشيمان مباش و از کيفر دادن، احساس شادي به خود راه مده و به هيچوجه در هنگام غضب که (باعث اقدامات تند و بيمورد ميگردد و) ممکن است چاره و گريزگاهي بيابي، شتاب مکن.
در ديدگاه علي عليهالسلام خشونت با مردم و ستم بر بندگان خدا، جنگ با خدا تلقي ميگردد و ما در آينده خواهيم گفت که عاقبت ستمکاران و ظالمان، شکست حتمي و سقوط دائمي آنان است، چرا که هيچ قدرتمندي را ياراي مقابله با خالق جهان هستي (که خود نيرودهندهي همهي قدرتمندان است) و هيچ حاکمي بينياز از عفو و رحمت الهي نيست.