رمز عصمت در حال نسيان
انبياء و نظامات انبيايي که رهبري جوامع انساني را در طول تاريخ و در پهنهي زمين به عهده دارند، اگر لغزشي هر چند در حال خطا و نسيان از خود نشان [صفحه 90] بدهند، قهرا از موقعيتشان کاسته ميشود و در رهبريشان تزلزل و سستي پديد ميآيد. اين است که ميگوييم انبياء و نظامات انبيايي و ائمهي معصومين عليهمالسلام در همهي حالات (عمد و خطا) عصمت دارند و مرتکب خطا و لغزش نميشوند.
گفته شد که ميدان عصمت معصومين عليهمالسلام از دو جهت وسيعتر از مردمان عادي و انسانهاي معمولي است: نخست از اين جهت که معصومين عليهمالسلام نسبت به تمام اعمال عصمت دارند، دوم از اين لحاظ که آنها در حال نسيان و فراموشي هم مرتکب خلاف مقررات الهي نميشوند. ممکن است بگويند: رمز عصمت در حال نسيان چيست؟ به عبارت ديگر چه اشکالي دارد که معصومين عليهالسلام در حال نسيان مرتکب گناه بشوند و بر خلاف مقررات الهي عمل نمايند؟ مگر نه اين است که آلودگي و گناه در حال نسيان، لغزش و اشتباه محسوب نميشود و خداوند نسبت به اعمال در حال نسيان بازخواستي نخواهد کرد؟ ميدانيم که انبياء و نظامات انبيايي در عين حال که به تعبير قرآن «بشير و نذير» هستند، رهبري جامعه نيز به عهدهي آنهاست. اگر رهبري جامعه اشتباها و در حال نسيان و غفلت، لغزشي از خود نشان بدهد، گر چه گناه نيست اما در ديدگاه مردم از موقعيتش کاسته ميشود و پايگاه مردميش به سستي ميگرايد.
صفحه 90.