اهميت تقوي در قرآن
اما هر گاه در قرآن سخن از تقوي مطرح شده است، متقين در مقابل بلهوسان شهوتپرست و... مقايسه نشدهاند تا امتياز يکي بر ديگري بيان شود، [صفحه 63] بلکه تقوي تنها در رابطه با الله بيان گرديده است: «ان اکرمکم عندالله اتقيکم». نميگويد متقي بر غير متقي فضيلت دارد و نميفرمايد متقي با غير متقي مساوي نيست، ميفرمايد متقي در پيشگاه خدا (عندالله) مطرح است و حسابش با خداست. تقوي موجب کرامت است و اين کرامت در پيشگاه خداست (ان اکرمکم عندالله). اينها همه حاکي از ويژگي خاص تقوي و بيانگر عظمت و کرامت و تقوي است.
از تعابير مختلف قرآن در زمينههاي تقوي، جهاد، عالم و... (که بعدا بيان خواهد شد) به ويژگي تقوي از ديدگاه قرآن نيز پي ميبريم. قرآن زماني که از برتري عالم نسبت به جاهل سخن ميگويد، در مقام مقايسهي اين دو ميفرمايد: «هل يستوي الذين يعلمون و الذين لا يعلمون». اين بيان حاکي از اين است که هر عاقلي به حکم وجدان و عقل، برتري عالم را نسبت به جاهل درک ميکند و نيازي به اقامهي دليل و بيان برهان نيست. و يا آنگاه که از مجاهدين سخن ميگويد، در مقام بيان برتري مجاهدين بر قاعدين (و توجيهگران خانه نشين) ميفرمايد: «فضل الله المجاهدين علي القاعدين اجرا عظيما». در اينجا نيز مسئلهي مقايسه و امتياز گروهي بر گروه ديگر به حکم وجدان و عقل پيش آمده است.
صفحه 63.