شهادت، پايان راه
اکنون که در پايان اين نوشتار قرار گرفتهايم، دعاي آن حضرت را با هم ميخوانيم: و انا اسال الله بسعه رحمته و عظيم قدرته علي اعطاء کل رغبه، ان يوفقني و اياک لما فيه رضاه من الاقه علي العذر الواضح اليه و الي خلقه، مع حسن الثناء في العباد و جميل الاثر في البلاد و تمام النعمه و تضعيف الکرامه و ان يختم لي و لک بالسعاده و الشهاده، انا اليه راجعون. و السلام علي رسولالله- صلي الله عليه و آله و سلم- الطيبين الطاهرين و سلم تسليما کثيرا و السلام. [صفحه 206] من از خداوند بزرگ ميخواهم که با رحمت بيپايان و قدرت عظيمش (که در عطا و احسان آنچه پسندد به انجامش قادر و تواناست) من و تو را به آنچه رضا و خشنوديش در آن است، وادارد. عذر به جا و آشکار ما را در برابر خود و خلقش بپذيرد و با نيکنامي در ميان بندگان و خوشنامي و اثر نيک در شهرها و ديارها و تمامي نعمت و فزوني عزت و بيپاياني سعادت آفرين و شهادتآميز، عمرمان را به پايان رساند که ما از او بيم و به سوي او بازخواهيم گشت. درود بر رسولخدا و بر آل او باد که همگي پاک و منزهند. آمين يا رب العالمين
يکي از نعمتهاي خاص الهي براي انسان مومن، «شهادت» در راه خدا و در جهت استقرار و حاکميت احکام الله است. رسيدن به شهادت پايان راه و اوج اعتلاي انسان محسوب ميشود. از اينرو علي عليهالسلام ضمن آرزوي شهادت براي خود و مالک، فرماندارش را با نتيجه و آثار توانمند «دعا» نيز آشنا ميسازد.
صفحه 206.