تصميم گيري موفق
روي اين حساب، يک مسوول اولا بايستي حرکتهايش براساس هدفي روشن و مشخص انجام بگيرد و ثانيا به محض فراهم شدن شرايط بدون کمترين مسامحه و تعللي تصميم شايسته را عملي سازد. البته تصميم شايسته در صورتي موفق خواهد شد که علاوه بر شرايط ياد شده هر عملي بجا و در موقعيت مناسب خود انجام شود: [صفحه 201] و اياک و العجله بالامور قبل اوانها، او التساقط فيها عند امکانها، او اللجاجه فيها اذا تنکرت، او الولهن عنها اذا استوضحت، فضع کل امر موضعه، و اوقع کل عمل موقعه. قبل از رسيدن زمان کار (و تحقق شرايط لازم) از عجله پرهيز کن! اگر انجام کار ممکن شد آن را کوچک مشمار! در صورت مشخص نبودن رشتهي کار، يکدندگي بخرج مده! و نيز از مسامحه و سستي در زمان روشني امور (طرحها و برنامهها و...) دوري کن! بنابراين هر امري را در جاي مناسب خود قرار ده و براي هر عملي در موقعيت مناسب اقدام کن. اگر در نمازهاي پنجگانه دقت کنيم، خواهيم ديد وقت از اهميت خاصي برخوردار است، به طوري که خيلي از شرايط ديگر فداي وقت شده است. مثلا اگر آب پيدا نشد، ميتوانيم با تيمم نماز بخوانيم، اما در وقت، نه در خارج آن. و همينگونه است موقعيت خاص وقت در عبادات ديگر مانند حج (که در وقت مخصوص بايستي انجام شود) و روزه (آن هم فقط در ماه رمضان). اين مقررات شرعي حاکم از آن است که وقت شناسي از اهميت و ويژگي خاصي برخوردار است و عدم توجه به آن خسارت و زيان قابل توجهي را در پي خواهد داشت. امام حسن عسگري عليهالسلام در همين زمينه ميفرمايد: «در چيدن ميوهاي که نرسيده شتاب مکن، که هنگام خود به آن خواهي رسيد. و براي رفع نيازمنديهاي خود پيش از وقت مشتاب که مايهي دل افکاري و بيتابي ميگردد و گرفتار نوميديت ميسازد.»[1]. [صفحه 202]
رمز پيروزي مسئولان در تصميمگيريها خلاصه ميشود. اگر تصميمگيري بجا و بموقع صورت بگيرد، مسئول موفق و پيروز و چنانچه نابجا و بدور از حقيقت عملي شود، ناموفق و بيحاصل است.
صفحه 201، 202.