رمز پيروزي مسوولان در کارهاي اجرايي
[صفحه 180] است: 1. پرواضح است که هيچگاه مسوولان ردهي بالا قادر به انجام همهي وظايف مربوط نخواهند بود و الزاما بيشترين کارهاي خود را به معاونان محول خواهند کرد. البته کارهايي هم وجود دارد که دخالت مستقيم آنان را ايجاب ميکند: براي اينکه مسوول بتواند هم نسبت به کارهاي معاونان اشراف داشته باشد و هم کارهاي مستقيم خود را به شايستگي انجام دهد، لازم است کارهاي اولويت دار را از کارهاي جزيي و غير ضروري (و مسائلي که معاونان ميتوانند از عهدهي انجام آنها برآيند) تفکيک نمايد، مسائل اولويت دار را با سرعت و دقت و شايستگي مستقيما انجام دهد و انجام مسائل غير ضروري را از معاونان طلب نمايد. 2. پس از مشخص شدن وظايف و معين شدن اولويتها ضروري است براي هر کار، زمان مناسبي منظور شود و کار هر روز در همان روز انجام پذيرد يعني کار امروز به فردا و کار فردا به پس فردا موکول نگردد: ثم امور من امورک لابد لک من مباشرتها، منها اجابته عمالک بما يعيا عنه کتابک و منها اصدار حاجات الناس يوم ورودها عليک بما تحرج به صدور اعوانک، و امض لکل يوم عمله، فان لکل يوم ما فيه. در ميان کارهاي تو، کارهايي است که ناگزير خود بايد انجام دهي. يکي از اين کارها رسيدگي به کار معاونان است در مواردي که دبيرخانه از عهدهي آن برنميآيد. ديگر انجام دادن نيازمنديهاي مردم است که معاونانت از تسريع در آنها احساس ناتواني ميکنند. براي هر روز، کار همان روز را اختصاص ده، زيرا کار هر روز به همان روز بستگي دارد.
در فصول گذشته از تقسيم کار و تفکيک قوا سخن گفتيم. اکنون اضافه ميکنيم که رمز موفقيت مسوولان در کارهاي اجرايي در دو نکتهي اساسي نهفته
صفحه 180.