نتايج بيتوجهي به کشاورزان
[صفحه 167] از جانب دولت اقدامي صورت نگيرد، آنها احساس خواهند کرد که براي خودشان کار نميکنند و در مقابل زحمات طاقتفرسا و جانکاه، به درآمد مطلوبي نميرسند و حاصل کارشان نصيب ديگران است. حاصل اين احساسها الزاما دهقانان را به دروغ، فريبکاري، قاچاق فروشي، دزدي و ساير انحرافات وادار خواهد ساخت. به جاي آنکه با کارکردن بر روي زمين خودشان زندگيشان را تامين کنند، روزگارشان را با جرم و جنايت خواهند گذراند و يا در لباس قطاع الطريق، در کمين هستي انسانها خواهند نشست. ره آورد ديگر چنين وضعي اين است که نيروهاي جوان و فعال روستاها براي دستيابي به زندگي مطلوب راهي شهرها خواهند شد و در آنجا سر از دست فروشي (و اقدام به کارهاي کاذب که امروزه در شهرها مرسوم و رايج است) در خواهند آورد و نتيجهي طبيعي اين وضع بيکاري جوانان پاک روستايي و آلوده شدن آنان به گناه و فساد و در نتيجه، ذلت دولت و حکومت خواهد شد.
از بيان گذشتهي علي عليهالسلام ميفهميم که وقتي به کشاورزان ماليات سنگين تحميل شود و از طرفي در آباداني و حفظ زمين و در جهت پيشبرد زراعت
صفحه 167.