رسيدگي به امور بازرگانان، کسبه و تجار
ثم استوض بالتجار و ذوي الصناعات، و اوص بهم خيرا: المقيم منهم، و المضطرب بماله، و المترفق ببدنه، فانهم مواد المنافع، و اسباب المرافق و جلابها من المباعد و المطارح، في برک و بحرک، و سهلک و جبلک، وحيث لا يلتئم الناس لمواضعها، و لا يجترون عليها، فانهم سلم لا تخاف بائقته، و صلح [صفحه 35] لا تخشي غائلته. و تفقد امورهم بحضرتک و في حواشي بلادک.[1]. (پس بازرگانان و صاحبان صنايع را اکرام نما و به آنان نيکي کن، اعم از اينکه شهرنشين و کسبه باشند و يا اينکه بازرگان و مسافر بوده و با مال و يا دسترنج خود به کسب و پيشه مشغول باشند، که آنان منافع- اقتصادي- را فراهم آورند و آسايش مردم را تامين کنند. آنان اسباب معيشت را از راههاي دور و دشوار و از خشکي و دريا و صحرا کوهستان و مناطق صعب العبور تهيه مينمايند. آنان مردمانياند آرام که از دشمنيشان بيمي نيست و صلح جويانياند که از فتنه و آشوب آنان باکي نميباشد. پس بر آنان اهتمام ورز و اکرام کن، چه آناني که در کنار تو به سر ميبرند و يا آناني که در شهرهاي ديگر ساکنند.)
بخش تجاري، يکي از عمدهترين ارکان اقتصادي يک نظام سياسي محسوب ميشود. تدبير و مديريت اين بخش، اهتمام و توجهي خاص را ميطلبد. چون از رهگذر معيشتي مردم، تسهيل امور رفاهي جامعه و رونق دادن به اقتصاد دولت اسلامي اميد داشت. بازرگانان، صنعتگران و صاحبان کسب و حرف، از جمله اقشار تشکيل دهندهي بخش تجاري يک جامعه محسوب ميشود. امام علي (ع) در خصوص با چگونگي خط مشي و عمل کرد حکومت با اين اقشار، به زمامدار اسلامي در مرحلهي نخست توصيه ميکنند که رفتار ملايم، خوشرفتاري و اکرام را نسبت به آن دسته از بازرگاناني که با تلاش خود، رفاه اقتصادي جامعه را تامين مينمايند اعمال نمايند. اين امر موجب تامين آسودگي خاطر و آرامش آنها براي پي گيري واستمرار تلاش و کوشششان ميشود و در شکوفايي اقتصاد جامعهي اسلامي موثر خواهد بود.
صفحه 35.