حفظ آداب و رسوم نيك گذشتگان











حفظ آداب و رسوم نيک گذشتگان



به اعتقاد امام (ع)، زمامدار اسلامي مي‏بايست جامعه‏شناس نيز باشد. بدين صورت که وي عاداغت، رسوم وسنت‏هاي مرسوم ميان مردم را ابتدا به درستي بشناسد و سپس آنها را به درستي ارزيابي نموده و در صورت وجود نوعي احترام در ميان آنها نسبت به عادات مرسومه‏ي خويش و منافات نداشتن با شعاير اسلامي، بدانها ارج نهاده و با آنها مخالفت ننمايد. ملاک نيک بودن آداب و رسوم گذشتگان، همانا ايجاد وحدت و همبستگي ميان مردم مي‏باشد. بنابراين، زمامدار اسلامي علاوه بر پاس نهادن به ارزش‏هاي ديرين گذشتگان که همبستگي مردمي را افزون مي‏نمايد، مکلف است تا از ايجاد سنت‏ها و بدعت‏هايي که موجب درهم شکستن وحدت و وفاق ملي مي‏شود اجتناب ورزد.

و لا تنقض سنه صالحه عمل بها صدور هذه الامه، و اجتمعت بها الا لفه، و صلحت عليها الرعيه. و لا تحدثن سنه تضر بشي‏ء من ماضي تلک السنن،

[صفحه 22]

فيکون الاجر لمن سنها، و الوزر عليک بما نقضت منها![1].

(و آيين شايسته‏اي که فرهيختگان اين امت رهرو آن بوده‏اند را نقض مکن. چه اين رسوم و عادات موجب پيوستگي ميان مردم و انس و همبستگي ميان آنها بوده است. همچنين سنتي را پايه ريزي مکن که به آيين‏هاي نيک گذشتگان آسيبي رساند، چه اينکه گناه شکستن آن آيين‏ها بر تو خواهد بود و پاداش سنت‏هاي نيک از آن پايه ريزان آن خواهد شد.)



صفحه 22.





  1. نهج‏البلاغه نامه‏ي 53.