احتياط در برابر خواستههاي نا به جاي نزديکان
و ليس احد من الرعيه اثقل علي الوالي موونه في الرخاء، و اقل معونه له في البلاء، و اکره للانصاف، و اسال بالالحاف، و اقل شکرا عند الاعطاء و ابطا عذرا عند المنع، و اضعف صبرا عند ملمات الدهر من اهل الخاصه.[1]. (و به هنگام رفاه، توقع نزديکان و خواص زمامدار از همهي مردم بيشتر است و هنگام سختي و گرفتاري خدممت آنان از همه کمتر ميباشد. آنها دوستدار انصاف نيستند و بر درخواست خود از همه بيشتر اصرار ميکنند. در برابر پاداش، کم شکر گذارند و به هنگام منع پاداش، ديرتر از همه عذر ميپذيرند و [صفحه 17] به هنگام پريشاني دهر، آنها از همه کمتر صبورند.)
امام علي (ع) نزديکان و اقرباي واليان را از جمله پرتوقعترين و کم صبرترين اقشار جامعه را برميشمرند و لزوم رعايت احتياط و عدم اجابت تقاضاهاي ناحق آنان را به رهبري اسلامي توصيه ميفرمايند و به نوعي طبيعت منفي و سرشت سلبي خواص و نزديکان زمامداران را- اعم از رهبران اسلامي و يا غير مسلمان- يادآوري مينمايند.
صفحه 17.