اندرز و خيرخواهي مسلمين
در اين رابطه امام علي (ع) در خطبه 34 نهجالبلاغه ميفرمايد: فاما حقکم علي فالنصيحه لکم (همانا حق شما بر اين است که برايتان خيرخواه و اندرزگو باشم.) [صفحه 9] پيرامون مفهوم خيرخواهي، استاد محمدتقي جعفري اعتقاد دارد که «اين خيرخواهي يک مفهوم اخلاقي محض نيست که معمولا به لطف و محبت خويشاوند و غير الزامي اطلاق ميشود، بلکه با نگاهي به تعريف حکومت و سياست در اسلام که عبارت است از ادارهي جامعه رو به بهترين هدف، زندگي در قلمرو فردي و اجتماعي، ضرورتي است که بدون آن، مفهومي براي حاکم و سياستمدار و زمامدار وجود ندارد. خيرخواهي زمامدار موقعي تحقق پيدا ميکند که مردم جامعه مانند اجزا و عناصر شخصيت زمامدار تلقي شوند و در نتيجه خوشيها و ناخوشيها مردم و تضادهاي مختل کنندهي زندگي در ميان آنان را در درون خود احساس نمايند.[1].
يکي از وظايف و مسئوليتهاي مهم رهبر و زمامدار اسلامي در قبال مردم، هدايت راهنمايي آنهاست. مشغوليتهاي روزمره براي مردم فرصتي براي شناخت صحيح ناهنجاريهاي اجتماعي- سياسي باقي نميگذارد و از آنجايي که معمولا سره از ناسره چندان متمايز نيست و بعضا ناسره و باطل با پوششي حق گونه خود را به صورت حق جلوه گر مينمايد، اگر رهبري، راه صحيح و خطمشي درست را براي مردم تعيين و تفهيم ننمايد مردم به وادي تباهي و انحراف رفته و دولت اسلامي متزلزل ميگردد. بنابراين وظيفهي رهبر، خيرخواهي و نصيحت مردم است.
صفحه 9.