دادرسي مستقيم ملت در مقابل رهبر
127- محلي را که براي دادخواهي و رسيدگي به آنها قرار ميدهي بايد مجلس عمومي و در ملاء عام باشد و تو نيز شخصا در آن مجلس عام شرکت کن و براي خداوند متعادل کمال فروتني و تواضع را انجام ده. 128- در آن روز دستور صادر کن به: الف. لشکريان و ارتشيان، ب. نزديکان و همکارانت، ج. محافظان شخصي خود، د. و افرادي که براي نظم و مقررات تو هستند، که به هيچ وجه در آن مکان حضور نداشته باشند و از آنجا دور شوند و حق امر و نهي نسبت به مردم که براي دادخواهي آمدهاند نداشته باشند تا اينکه سخنگويان دستههاي مختلف مردم بتوانند هدفهاي خود را بدون هيچ ترس و واهمهاي بازگو کنند و بدون هيچ لکنتزباني شخصا مسائل و [صفحه 50] مشکلات خود را با تو در ميان بگذارند. من از رسول خدا به طور مکرر و در هر مکان و زماني بسيار شنيدم که فرمود: «امتي که در ميان آنها حق ضعيفان از اقويا و زورمندان بدون هيچ ترس و معطلي گرفته نشود، هرگز آن امت (از لوث انحراف و فساد و ظلم) پاک نخواهد شد.» 129- تندخويي و نارسايي گفتار و يا لکنت زبان افرادي را که براي رفع مشکلات خود با تو صحبت ميکنند بايد تحمل کني. 130- و تو نيز بايد از اينگونه رفتارها بپرهيزي: الف. بد خلقي و بيحوصله شدن و به تنگ آمدن. ب. تکبر و خود پسندي. تا اينکه خداوند بواسطه تحمل اين شدائد و رعايت اينگونه مسايل، رحمت همه جانبه خود را نسبت به تو عرضه دارد و تو را مستحق ثواب و پاداش طاعت خود گرداند. 131- آنچه را که به مردم عطا و بخشش ميکني بدون هيچ تعللي و بدون هيچ منتي عطا کن. 132- و اگر چنانچه برايت عطا کردن چيزي مقدور نيست و [صفحه 51] يا نميتواني خواستههاي آنها را برآورده کني با کمال لطف و مهرباني از آنان عذر و پوزش بخواه.
126- قسمتي از وقت خود را براي رسيدگي به دادخواهي ملت و مردم قرار بده و شنيدن و رسيدگي به دادخواهي مردم را شخصا عهدهدار باش.
صفحه 50، 51.