دبيران و نويسندگان مسايل دولتي و کشوري (وزيران و مشاوران عالي رتبه)
[صفحه 40] به شخصي واگذار کن که: 1- بيش از هر کس واجد اخلاق صالح باشد. 2- کسي باشد که مقام و شخصيتي که به او ميدهي سرکشش نسازد و باعث نشود که در حضور بزرگان نسبت به تو گستاخي و با تو اظهار مخالفت کند. 3- و کسي نباشد که با اهمال و غفلت باعث نرسيدن نامه کارگزاران و فرماندارانت به تو گردد. 4- و نه شخص غافلي که در پاسخ گويي از طرف تو و يا در مواردي که چيزي را برايت بايد بگيرد و يا اينکه از طرف تو چيزي را ميخواهد بدهد سستي و اهمال ورزد. 5- و کسي که در بستن عقد و قرار دادهايي که به سود توست سستي نورزد. 6- و در باز کردن گره قرار دادهايي که به زيان و ضرر تو بسته شده است عاجز نباشد. 7- فردي وظيفهشناس باشد و وظايف خود را در مسايل و امور تشخيص بدهد. زيرا فردي که نسبت به قدر و منزلت و وظايف خود جاهل و غافل باشد حتما نسبت به کارهاي ديگران و غير خود، جاهلتر و غافلتر است. [صفحه 41] 102- در انتخاب اين افراد به نفس خود و حسنظن خود اطمينان مکن چون افراد براي جلب نظر و شناساندن خود به زمامداران تظاهر به حسن سلوک و خدمتگزاري ميکنند، اما در پس اين ظاهر سازيها و خوش خدمتيهاي زود گذر هيچ گونه همکاري و اخلاص و درستي در کارشان وجود ندارد. 103- لذا براي انتخاب آنان، اين افراد را نسبت به کارهايي که براي مردمان صالح انجام دادهاند امتحان کن و در ميان آنها به کساني اعتماد و اطمينان کن که: الف. در ميان ملت درستکارتر بوده باشند. ب. و در امانتداري نيز حسن شهرت داشته باشند. اين کار تو دليل بر خير انديشي و فرمانبري تو نسبت به پروردگار خود و نسبت به کسي که اين حکومت را به تو سپرده است ميباشد. 104- از براي هر کاري، يکي از شايستهترين نويسندگان و دبيران را انتخاب نما و او را در راس آن قرار ده که داراي اين صفات باشد: 1- مغلوب عظمت کار و زيادي مسايل نشود. 2- کثرت کارها او را پريشان و متشنج نکند. 105- اگر در ميان دبيران و نويسندگان تو عيب و ناپسندي وجود داشته باشد و تو آنرا ناديده بگيري خودت [صفحه 42] مسئول مستقيم عواقب آن خواهي بود.
101- برترين و بهترين اشخاص را براي نويسندگي و دبيري انتخاب کن و نوشتن نامههاي سري و محرمانه و نوشتن مسايل مهم را
صفحه 40، 41، 42.