رفتارهاي شايسته، دوستان شايسته
آنچه مهم است دوستي کردن براي خداست، نه براي مقاصد ديگر. از ديدگاه اسلام، مومن بر برادر مومن حقوقي دارد و حق او از حق کعبه هم برتر است. رسولخدا صلي الله عليه و آله دربارهي احترام برادر ديني و دوست ميفرمايد: «کسي که با يک کلمه برادر ديني خود را احترام کند و ناراحتي او را برطرف گرداند تا زماني که به کار خود ادامه ميدهد مورد عنايت و لطف خدا قرار دارد».[1]. از ديدگاه نهجالبلاغه، اساس و پايهي دوستيها، ارزشهاي [صفحه 40] الهي و معنوي اس. با کسي بايد دوست و آشنا گرديد که پاک و سالم، ديندار و پرهيزکار و عامل رشد و تکامل ما باشد و ما را به درستي و پاکي دعوت کند. اگر اساس و پايهي دوستيها و دوست يابيها، پاکي و اطاعت و بندگي خدا باشد، سلامت جامعهي انساني تضمين خواهد شد. از ديدگاه نهجالبلاغه با کساني بايد دسوت شد که اطاعت و بندگي خدا را پذيرفتهاند و از گناهان پرهيز ميکنند. پس از انتخاب دوستان شايسته، بايد بدانيم را و رسم دوستي کدام است و با دوستان چگونه باشيم؟ دگر بار به بوستان معطر و کلام دلنشين علي عليهالسلام سري ميزنيم.
معاشرت در اسلام رنگ خدايي دارد و اصل بر اين است که مومنان يکديگر را دوست بدارند و از هر چه که موجب دشمني و قهر است دور و بر کنار باشند.
صفحه 40.