رفتارهاي شايسته، دوستان شايسته











رفتارهاي شايسته، دوستان شايسته



معاشرت در اسلام رنگ خدايي دارد و اصل بر اين است که مومنان يکديگر را دوست بدارند و از هر چه که موجب دشمني و قهر است دور و بر کنار باشند.

آنچه مهم است دوستي کردن براي خداست، نه براي مقاصد ديگر. از ديدگاه اسلام، مومن بر برادر مومن حقوقي دارد و حق او از حق کعبه هم برتر است.

رسول‏خدا صلي الله عليه و آله درباره‏ي احترام برادر ديني و دوست مي‏فرمايد: «کسي که با يک کلمه برادر ديني خود را احترام کند و ناراحتي او را برطرف گرداند تا زماني که به کار خود ادامه مي‏دهد مورد عنايت و لطف خدا قرار دارد».[1].

از ديدگاه نهج‏البلاغه، اساس و پايه‏ي دوستي‏ها، ارزش‏هاي

[صفحه 40]

الهي و معنوي اس. با کسي بايد دوست و آشنا گرديد که پاک و سالم، ديندار و پرهيزکار و عامل رشد و تکامل ما باشد و ما را به درستي و پاکي دعوت کند.

اگر اساس و پايه‏ي دوستي‏ها و دوست يابي‏ها، پاکي و اطاعت و بندگي خدا باشد، سلامت جامعه‏ي انساني تضمين خواهد شد. از ديدگاه نهج‏البلاغه با کساني بايد دسوت شد که اطاعت و بندگي خدا را پذيرفته‏اند و از گناهان پرهيز مي‏کنند. پس از انتخاب دوستان شايسته، بايد بدانيم را و رسم دوستي کدام است و با دوستان چگونه باشيم؟

دگر بار به بوستان معطر و کلام دلنشين علي عليه‏السلام سري مي‏زنيم.



صفحه 40.





  1. اصول کافي، ج 2، ص 206.