رابطه روزي و گناه











رابطه روزي و گناه



اِنَّ اللّهَ يـَبـْتـَلِي عـِبـادَهُ عـِنـْدَ الاَْعْمالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الَّثمَراتِ وَ حَبْسِ الْبَرَکاتِ وَ اِغْلاقِ خَزائِنِ الْخَيْراتِ لِيَتُوبَ تائِبٌ وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ.[1].

خـداوند بندگانش را به هنگام کارهاي زشت به کاهش ميوه ها و دريغ داشتن برکتها و فرو بستن گـنـجـيـنـه هـاي خـيـر دچـار مـي سـازد تـا تـوبـه کـار، تـوبـه کـنـد و مـعـصـيـت کـار دل از معصيت برکَند.









  1. نهج البلاغه، خ 143، ص 433.