قناعت و رضايت











قناعت و رضايت



(طُوبي لِمَنْ) قَنَعَ بِالْکِفافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللّهِ.[1].

خوشا به حال کسي که به مقدار کفاف قناعت ورزد و از خدا راضي باشد.









  1. نهج البلاغه، ح 41، ص 1108.