طرد عيب جويان
وَلْيَکُنْ أَبْعَدُ رَعِيَّتِکَ مِنْکَ وَ أَشْنَؤُهُمْ عِنْدَکَ أَطْلَبَهُمْ لِمَعائِبِ النّاسِ.[1]. و از رعيت آن را از خود دورتر دار و با او دشمن باش که عيب مردم را بيشتر جويد.
و از رعيت آن را از خود دورتر دار و با او دشمن باش که عيب مردم را بيشتر جويد.
نهج البلاغه، ن 53، ص 997.