تشويق به عمل











تشويق به عمل



فـَاعـْمـَلُوا وَالْعـَمـَلُ يـُرْفـَعُ، وَالتَّوْبـَةُ تَنْفَعُ، وَالدُّعَاءُ يُسْمَعُ، وَالْحَالُ هَادِئَةٌ وَالاَْقَلاَمُ جَارِيَةٌ. وَ بَادِرُوا بِالاَْعْمَالِ عُمُراً نَاکِساً.[1].

عـمـل کـنيد (تا هنگامي که) عمل (شما به پيشگاه خدا) بالا مي رود و توبه نفع مي بخشد و به دعـاهـاي شـمـا تـرتـيـب اثـر داده مـي شـود (عـمـل کـنـيـد تـا زمـانـي کـه) احـوال آرام و قـلمـهـاي (فـرشـتـگـان بـراي نـوشـتـن اعـمـال) در جـريـان اسـت، بـه انـجـام اعمال صالح مبادرت ورزيد پيش از آنکه عمرتان پايان يابد.









  1. نهج البلاغه، خ 230، ص 723.