توأمان با وفا
دانـش هـمـنـشـيـن بـا عـمـل اسـت؛ بـنـابـرايـن هـر کـس عـالم اسـت، عـامل نيز هست. دانش (صاحب خويش را) به عمل فرامي خواند، اگر پاسخ داد (که مطلوب است) و گرنه روي از او بگرداند.
الْعـِلْمُ مـَقـْرُونٌ بـِالْعـَمـَلِ: فـَمـَنْ عـَلِمَ عـَمـِلَ؛ وَالْعـِلْمُ يَهْتِفُ بِالْعَمَلِ، فَإِنْ أَجَابَهُ وَ إِلا ارْتَحَلَ عَنْهُ.[1].