عبرت











عبرت



عبرت، نقبي به تاريخ

مَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ فَکَأَنَّما کانَ فِي الاَْوَّلينَ.[1].

هر کس (از تاريخ گذشتگان) عبرت آموزد، گويي که با پيشينيان بوده است.









  1. نهج البلاغه، ح 30، ص 1099.