نتيجه ميدان دادن به ستمگران











نتيجه ميدان دادن به ستمگران



کانَتْ اُمُورُ اللّهِ عَلَيْکُمْ تَرِدُ وَ عَنْکُمْ تَصْدُرُ وَ اِلَيْکُمْ تَرْجِعُ، فَمَکَّنْتُمُ الظَّلَمَةَ مِنْ مَنْزِلَتِکُمْ وَ اَلْقـَيـْتُمْ اِلَيْهِمْ اَزِمَّتَکُمْ وَ اَسْلَمْتُمْ اُمُورَ اللّهِ في اَيْديهِمْ يَعْمَلُونَ بِالشُّبُهاتِ وَ يَسيرُونَ فِي الشَّهَواتِ.[1].

داوري در احـکـام خـدا را نـزد شـما مي آوردند، و از سوي شما به ديگران مي رسيد و هم به شما بـازمـي گـرديـد. پـس دست ستمکاران را بر خود گشاديد و رشته هاي کار خويش به دست آنان داديد و داوري در حکم الهي را در کف آنان نهاديد تا کارها به شبهت کنند و راه شهوت بسپرند.









  1. نهج البلاغه، خ 105، ص 317.