بينش ستمگران











بينش ستمگران



وَ يَسيرُونَ فِي الشَّهَواتِ، اَلْمَعْرُوفُ فيهِمْ ما عَرَفُوا وَالْمُنْکَرُ عِنْدَهُمْ ما أَنْکَرُوا.[1].

[سـتـمـکـاران] بـه شـبـهـت هـا کـار مي کنند و به راه شهوت مي روند، معروف چيزي است که خود بشناسند و منکر آن است که خود زشت بشمارند.









  1. نهج البلاغه، خ 87، ص 219.