هدف وسيله را توجيه نمي كند











هدف وسيله را توجيه نمي کند



اَتَأْمُرُونّي اَنْ اَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فيمَنْ وُلّيتُ عَلَيْهِ! وَاللّهِ لا اَطُورُ بِهِ ما سَمَرَ سَميرٌ...! لَوْ کانَ الْمالُ لي لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ فَکَيْفَ وَ اِنَّما الْمالُ مالُ اللّهِ.[1].

آيـا مـرا فـرمان مي دهيد که در قلمرو زمامداري خود پيروزي را با ستم کاري بدست آورم! بخدا سـوگـند هرگز چنين کاري نمي کنم مادامي که شب و روز پشت سر هم مي آيند و مي روند و اگر مـال از آن مـن بـود، هـمـه مـردم را در تـقـسـيـم آن مـسـاوي مـي گـرفـتـم، چـه رسـد بـه ايـن کـه مال قطعاً مال خداست.









  1. نهج البلاغه، خ 126، ص 389.