حدّ ستايش
اَلثَّناءُ بِأَکْثَرَ مِنَ الاِْسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَالتَّقْصيرُ عَنِ الاِْسْتِحْقاقِ عِيُّ أَوْ حَسَدٌ.[1]. ستايش بيش از استحقاق، تملق است و کمتر از استحقاق درماندگي است يا حسد.
ستايش بيش از استحقاق، تملق است و کمتر از استحقاق درماندگي است يا حسد.
نهج البلاغه، ح 339، ص 1249.