زيان پرگويي

1ـ اَلاِْکْثارُ يُزِلُّ الْحَکيمَ وَ يُمِلُّ الْحَليمَ.[1].

پُرگويي، حکيم را مي لغزاند و بردبار را به ستوه مي آورد.

2ـ مَنْ اَکْثَرَ اَهْجَرَ.[2].

پرگو، بيهوده گو مي شود.

---

1. شرح غررالحکم، ج 2، ص 109.
2. نهج البلاغه، ن 31، ص 930.