اهميّت سخن











اهميّت سخن



الْکَلاَمُ فِي وِثَاقِکَ مَا لَمْ تَتَکَلَّمْ بِهِ، فَإِذَا تَکَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وِثَاقِهِ، فَاخْزُنْ لِسَانَکَ کَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَکَ وَ وَرِقَکَ. فَرُبَّ کَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً.[1].

تا سخن نگفته اي، سخن در بند تو است و چون گفتي تو در بند سخني. پس همان سان که زر و سـيـم ات را در گـنجينه مي نهي، زبانت را نيز نگهدار. چه بسا سخني که نعمت از کف برد و نقمت پديد آورد.









  1. نهج البلاغه، ح 373، ص 1267.